Preloader image
 
Atari
1056
page-template-default,page,page-id-1056,page-parent,simplicity-core-1.0.3,simplicity-theme-ver-2.0.3,ajax_fade,page_not_loaded,smooth_scroll

Atari

atari_logo_przyciete

Początki

Nolan_Bushnell_PongHistorię Atari można podzielić na trzy etapy. Pierwszy to historia automatów do gier i konsol. Kończy się ona, mniej więcej, z tzw. krachem gier na rynku amerykańskim. Drugi etap, chyba najbardziej w Polsce znany, to moment przejęcia firmy Atari przez Jacka Tarmiela, ekspansji komputerów Atari 8-bit i maszyn serii ST. Ostatni rozdział to byt jako wydawca gier, tylko, że w tym Atari mało jest już Atari.
Nazwa Atari pochodzi z języka japońskiego i mimo, iż ma kilka znaczeń, to wydaje się, że najważniejszym jest określenie „strzał w dziesiątkę”, w grze GO.
Nolan Kay Bushnell podjął naukę na University of Utah College of Engineering, a następnie przeniósł się na uniwersytet stanowy w Utah, gdzie zetknął się z zupełną nowością – grafiką komputerową. Uniwersytet był bardzo zaangażowany w rozmaite projekty badawcze związane z generowaniem i przetwarzaniem grafiki komputerowej. To tu Nolan miał po raz pierwszy styczność z grą komputerową – Spacewar! Doszedł do przekonania, że gry komputerowe, już wkrótce, staną się elementem ludzkiej rozrywki. Bushnell bardzo chciał stworzyć urządzenie umożliwiające grę w Spacewars! Nie było proste. Na uniwersytecie grę uruchamiano na komputerze PDP-1, który zajmował pół pokoju a jego koszt wynosił ok. 12 tyś. USD.
Gdy Nolan rozmyślał nad zbudowaniem „domowej” wersji Spacewars!, Ted Dabney pracował w firmie Ampex. Oprócz swojej standardowej działalności prowadziła badania i produkcję urządzeń służących do odtwarzania, nagrywania i przetwarzania obrazu. Ted zajmował się udoskonaleniem systemu wyświetlania obrazu. Nolan Bushnell bardzo interesował się tym zagadnieniem i zapytał Teda, czy umiałby on sprawić, żeby na ekranie pojawił się punkt, którym można by sterować programowo. Ted stwierdził, że da radę zrobić coś takiego. Bushnell zaproponował mu współpracę nad automatem do gry. Po kilku tygodniach prac, projekt urządzenia umożliwiającego wyświetlanie i przemieszczanie punktów był gotowy. Udało zbudować się system bez procesora, zbudowany tylko w oparciu o tranzystory i diody, który nie byłby ściśle związany z jedną grą, lecz po wymianie układów można go było łatwo przystosować do kolejnych gier. System mógł być wykorzystany zarówno w automatach wrzutowych, jak i w domowych konsolach, które już zaczynały się pojawiać na rynku.

Atari

Pierwsze próby z automatami do gier powstają przy współpracy z firma Syzygy. Nie są to dochodowe przedsięwzięcia, ale ich owocem jest doświadczenia, w tym główne, że obecnie wtedy dostępne automaty są zbyt skomplikowane dla klientów, którzy przyzwyczajeni są do prostych flipperów.
W 1972 roku powstaje Atari i zaczyna produkcję automatów na zlecenie. W tym czasie w firmie pojawia się Alan Alcorn. Bushnell powierzył mu stworzenie gry prostej i nie wymagającej umiejętności obsługi wielu przycisków. Zasugerował, by stworzył grę symulującą ping ponga. Pod koniec 1972 roku pojawia się pierwszy automat Atari z grą Pong. Wyprodukowano jedną, testową sztukę, którą postawiono w tawernie Andy Capp’s w Sunnyvale. Każdy mógł zagrać w trybie gry z automatem, lub w duecie z innym graczem, za 25 centów. Kilka dni po uruchomieniu obsługa baru zadzwoniła do Atari z informacją, że automat się popsuł. Na miejscu okazało się, że automat jest sprawny, tylko jego pojemnik na monety się zapełnił! Po jego opróżnieniu sytuacja się powtarzała co kila dni. Po otrzymaniu porzyczki rozpoczęto większą produkcję automatów. W 1973 roku pojawiają się kolejne gry Space Racer oraz Rebound. Rok finansowy kończy się przychodem 3.2 mln USD. Nastepuje szybki rozwój firmy, zarówno pod względem wielkości produkcji automatów, gier, jak też i pracowników. Swoją przygodę w Atari ma zarówno Steve Jobs jak i Steve Wozniak, przyszli założyciele Apple.

Konsola domowa

pierwszy_pongAtari chciało wejść na rynek konsol domowych, na którym była już obecna firmą Magnavox z konsolą Odyssey. Firma ta była na tyle znana, że to właśnie od sprzedaży konsoli Odyssey przygodę z elektronicznymi konsolami do gier zaczęło japońskie Nintendo. Atari uznało, że konsola powinna działać z każdym odbiornikiem TV i w kolorze oraz z dźwiękiem, nie tak, jak w przypadku ich wybrednego konkurenta. Największym problemem była miniaturyzacja, ale po wielu problemach udało się zbudować pierwszy chip zintegrowany dla Atari. Dystrybucją urządzenia podjęła się firma Sears, sprzedającą akcesoria sportowe… jak i konsolę konkurencji, gdyż nikt z branży elektronicznej i telewizyjnej nie był zainteresowany współpracą, na warunkach korzystnych dla obu stron. Pierwsze zamówienie obejmowało 75 tyś. sztuk. Cenę ustalono na poziomie 98,95 USD, co na dzisiejsze czasy odpowiada ok. 500 USD. Konsola odnosi spektakularny sukces!
Na początku 1976 roku rozpoczęto prace nad konsolą Stella, która miała posiadać, nie tylko wygodniejsze kontrolery, ale możliwość uruchamiania gier z kartridży. Czyste kalkulacje biznesowe wykazywały, że lepiej było sprzedać konsole i kilka kartridży z grami, niż konsolę z wbudowaną na stałe jedną, czy nawet kilkoma grami. Do nowej konsoli planowano użyć procesora Intel 4004, jednak szybko uznano, że jest to procesor zbyt słaby jak na zadania, które miał realizować. Wybór padł na procesor MOS 6502, produkowany przez MOS Technology. Był idealnym rozwiązaniem, tym bardziej, że MOS Technology zgodziło się sprzedać procesor w cenie tylko 8 USD za sztukę. W czasie prac projektowych wyodrębniono moduły odpowiedzialne za grafikę i dźwięk, co spowodowało, zmianę procesora na słabszy i tańszy model 6507. Zmianie uległa też nazwa konsoli, która ostatecznie miała się nazywać Atari Video Computer System. Nolan Bushnell miał zamiar wprowadzić nową konsolę w pionierski sposób a do tego potrzebował większych środków niż posiadał.
7 września 1976 roku podpisuje umowę z Warner Inc. dotyczącą przejęcia Atari i włączenia do koncernu Warnera za kwotę 28 mln USD. Umowa jest korzystna dla obu stron. Mimo zachowania przywództwa przez były zarząd, bardzo szybko jednak okazało się, że korporacyjny sposób zarządzania w Warner nie pasuje Bushnellowi. Kolejnym problemem był system pracy w Atari, którego nie akceptował koncern Warner.
Problemem nowej konsoli była mała ilość pamięci RAM, która musiała pomieścić kod programu i dane graficzne. Ze względów ekonomicznych, konstruktorzy konsoli zdecydowali się na wyposażenie jej tylko w 128 bajtów pamięci RAM. Kolejnym ograniczeniem była pojemność pierwszych kartridży – 2 KB pamięci ROM. Konsola trafia na rynek w listopadzie 1977 roku w cenie 193 USD, a zestaw zawiera samą konsolę, dwa kontrolery oraz pięć gier znanych z automatów Atari. Konsola sprzedaje się słabiej niż zakładano i razem z prezesem Warnera Nolan ustala w 1978 roku, że zatrudniona zostanie osoba od marketingu. Wybór pada na Raya Kassara, który nie miał doczynienia z branżą elektroniczną a jego prawdziwym zadaniem było stwierdzenie, czy Warner nadal powinien utrzymywać Atari jako oddzielną firmę, czy też ją wchłonąć. Mimo rosnącej sprzedaży konsoli, liczonej już w setkach tysięcy, dochodzi do spięć Nolana Bushnella z zarządzem Warnera. W ich wyniku Nolan zostaje pozbawiony funkcji prezesa Atari i z początkiem 1979 roku opuszcza firmę. Niedługo po nim z Atari odchodzi także Jay Miner – późniejszy ojciec Amigi. Na czele Atari staje Ray Kassar, który postanawia zlikwidować projekty badawcze nie mające nic wspólnego z Atari VCS. Zwolniono cały Departament Badań i Rozwoju. Do firmy Kassar wprowadza ład korporacyjny. W 1980 roku podpisane zastają pierwsze umowy z firmami zewnętrznymi, na produkuję gier na Atari VCS – Activision i Lucasfilm. Premierę mają takie hity jak Space Invaders, Pac Man czy River Raid.
Produkcja VCS/2600 zakończyła się w 1992 roku i szacuje się, że łącznie sprzedano jej ok. 30 mln. sztuk.

 

Komputery

atari_computers_1980

Jeszcze w 1978 roku Nolan Bushnell zaczął obawiać się, że Atari VCS może nie odniesieść sukcesu i postanowił rozpocząć pracę nad jego następcą. Liderem zespołu stał się Jay Miner – ojciec Atari i Amigi. Stworzone specjalizowany układ, znany dziś jako ANTIC (Alpha-Numeric Television Interface Controller), który był wówczas jednym z najbardziej zaawansowanych układów generujących obraz. Drugim układem był CTIA (Color Television Interface Adaptor). Wzajemne połączenie układów ANTIC i CTIA umożliwiało wykonywania swoich działań w buforze obrazu, co przyspieszało wykonywanie operacji związanych z obrazem. Kolejny nowy układ POKEY (Pot Keyboard Integrated Circut) miał możliwość kontroli interfejsu szeregowego, manipulatorów, klawiatury, a także generowanie dźwięków, przerwań i liczb pseudolosowych. Rozpoczęto pracę nad stworzeniem systemu operacyjnego komputera oraz własną wersję interpretera BASIC – jako wpinany kartridż. W styczniu 1979 roku Atari zaprezentowało swoje dwa pierwsze komputery osobiste – Atari 400 oraz Atari 800. Pierwszy był komputerem przeznaczonym głównie dla mniej wymagającego użytkownika domowego. Posiadał membranową klawiaturę i mniejszą ilość pamięci RAM (8 kB) niż Atari 800 (48 kB), które z kolei wyposażono w klawiaturę jak w maszynach do pisania. Model 800 był adresowany do biur i bardziej wymagających użytkowników. Zdaniem wielu specjalistów komputery Atari oferowały wtedy najlepsze możliwości w stosunku do konkurencji (Apple II, Commodore PET czy TRS 80) ale Warner powziął zgubną decyzję, aby uniemożliwić firmom zewnętrznym tworzenie oprogramowania na komputery Atari. Chciano w ten sposób sprzedawać sprzęt i zarabiać na produkowanych własnymi siłami grami. Przeniesiono klika gier z konsol Atari VCS, jednak brakowało oprogramowania użytkowego, takiego jakiego oczekiwał rynek. Komputer pojawił się w ofercie w grudniu 1979 roku i nie sprawił sensacji. Firmy piszące oprogramowanie traciły zainteresowanie komputerami Atari i zwracały się ku bardziej przyjaznym im produktom – Apple II, Commodore czy Sinclair ZX-80.

Krach

ET_AtariSytuacja producentów gier i konsol jawiła się w różowych kolorach. Mimo iż, konsola Atari 2600 była przestarzała, to nadal świetnie się sprzedawała, dzięki ogromnej bazie gier. Atari 400/800, mimo iż nie uznawane przez rynek jako pełnoprawne komputery, również sprzedawały się dobrze z takich samych powodów jak VCS. Nikt nie brał pod uwagę nagłej zmiany trendów na rynku i faktu, że komputery domowe staną się zarówno świetnymi konsolami i pełnoprawnymi komputerami.
1982 rok przynosi znakomitą konstrukcję Sinclaira ZX Spectrum, który za niewielkie pieniądze pozwala na pracę jak i również na uruchamianie gier. Jednak to pojawienie się Commodore 64 sprawia, że nie tylko można na nim pracować, jak na dużo „poważniejszych” maszynach, ale oferuję możliwości graficzne i dźwiękowe nie do doścignięcia na produktach Atari. Dodatkowo nowe nośniki jak kaseta magnetofonowa, czy dyskietka, dają nową jakość. Udana kampania Commodore, które sugerowało, że zakup konsoli, która odrywa dziecko od nauki jest pozbawiony sensu, gdy można kupić komputer zachęcający dzieci do nauki. Sprzedaż konsol zaczęła gwałtownie hamować. Sytuację próbowano ratować zwiększając ilość gier w pakietach startowych, czy maksymalnie zwieszając produkcję nowych tytułów, nawet gdy były niedokończone i posiadały błędy. To był gwóźdź do trumny. Atari w 1982 roku mogło się pochwalić tylko 15% wzrostem przychodu, a co gorsze, ostatni kwartał przyniósł straty. W 1983 roku Atari wstrzymuje prace nad nowymi tytułami przeznaczonymi na nową, ale nie dostatecznie nowoczesną konsolę Atari 5200 i rozpoczyna niezbędne restrukturyzacje. Zwolnionych zostaje wielu pracowników, w tym także programistów. Rok 1983 firma zakończyła stratą w wysokości 537 mln USD i blisko 30% redukcją zatrudnienia. Wszystkie nowe projekty zostają zamrożone, a Warner zdecydował się na sprzedaż Atari.

Falstart XL

Już pod koniec 1981 roku zarząd Atari postanowił rozpocząć prace nad kolejnym modelem komputera. Komputer zbudowano w oparciu o procesor MOS 6502C taktowany 1.7 MHz i wyposażono go w 64 kB pamięci RAM przylutowanej do płyty głównej. Posiadał on możliwości przyłączenia zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, bez konieczności instalowania sterowników, jak i umożliwiał korzystanie z kartridży. Nowa jednostka nazwana Atari 1200XL nie posiadała wbudowanego interpretera języka Basic a jej premierowa cena 899,99 USD okazała się największą zaporą przy zakupie, zwłaszcza przy porównaniu z modelem 800, który kosztował połowę mniej. W związku ze znikomym zainteresowaniem komputerem, jego produkcję zakończono już w czerwcu 1983 roku.
Rok 1983 to nie tylko krach na rynku konsol, ale początek wojny cenowej, której Atari nie mogło wygrać. Commodore zaraz po premierze C-64 szybko obniża cenę z 595 USD do 135 USD! Atari ze swoimi komputerami kosztującymi około 1000 USD nie miało szans. Mimo to podjęto projekty, w których wyznacznikiem była cena oraz eliminacja błędów Atari 1200XL. Producent zaprezentował dwa modele przeznaczone dla użytkowników domowych – Atari 600XL i Atari 800XL, oraz dwa modele dla odbiorców instytucjonalnych – Atari 1400XL i Atari 1450XLD. Komputery domowe wyposażono w procesor MOS 6502C taktowany 1,79 MHz (wersja NTSC) lub 1,77 MHz (wersja PAL), układy POKEY (generator dźwięku), ANTIC i GTIA (odpowiedzialne za generowane grafiki). Posiadały też szynę równoległą umożliwiającą podpinanie urządzeń zewnętrznych oraz port kartridża. Nowością był wbudowany interpreter języka BASIC. Atari 600XL wyposażono w 16 KB pamięci RAM, natomiast Atari 800XL posiadało 64 KB pamięci RAM. Kolejną różnicą w tych modelach był port Composite Video – usunięty w modelu 600XL. Model 1400XL miał być bezpośrednim następną Atari 1200XL wyposażony w procesor MOS 6502C taktowany 1.79 MHz i w POKEY, ANTIC (wersja E bardziej wydajna i obsługująca pamięć FREDDY, która była zalążkiem karty graficznej VRAM) oraz syntezator mowy VOTRAX SC01) i układ GTIA. Na płycie umieszczono modem o prędkości 300 baudów. Model Atari 1450XLD bazował na Atari 1400XL, jednak miał wbudowaną w obudowę stacja dysków 5.25” (360 kB) oraz drugi układ zarządzania pamięcią. Modele 1400XL i 1450XLD pojawiły się na rynku w śladowej ilości.

Jak Tramiel i Atari ST

atari_520ST

Koncern Warner, przy problemach Atari, podejmuje decyzję o podziale firmy i sprzedania jej części zajmującej się projektowaniem i produkcją komputerów i konsol domowych. W tym czasie (styczeń 1984 roku) firmę Commodore opuszcza Jack Tramiel, a z nim wielu utalentowanych programistów. Były szef Commodore rozpoczyna z Warnerem negocjacje. Tramiel nie zamierza rozwijać obecnych na rynku produktów Atari. Mają one tylko zapewnić dochody umożliwiające rozpoczęcie prac nad komputerem, który przyćmi blask C-64. W lipcu 1984 roku Tramiel przejmuje dział komputerowy Atari i zmienia jego nazwę na Atari Corporation. Poleca on pozostawić na rynku tylko model Atari 800XL.
Pomysł wprowadzenia na rynek komputera 16-bitowego zagościł w głowie Jacka Tramiela jeszcze w okresie, gdy był szefem Commodore. Po przejęciu Atari posiadał już stosowne zaplecze inżynieryjne. Kolejnym etapem była Amiga, która współpracowała z Atari, finansując swoje projekty za pozyskane w ten sposób fundusze. Negocjacje się przeciągały a Tramiel, będący przekonany o swojej wygranej, nie przyjął warunków Amigi. Niespodziewanie do akcji włączyło się Commodore, i Amiga, wraz z prototypem 16-to bitowego komputera, stała się jego częścią. Czas uciekał a dodatkową presje wytworzyło Apple wraz z premierą 16-to bitowego Macintosha. Jack zdecydował się, że stworzy własny projekt, wykorzystujący jak najwięcej dostępnych na rynku komponentów elektronicznych. Już po 5 miesiącach powstał działający prototyp komputera ST – Sixteen / Thirtytwo. Wybór systemu, ze względu na czas, padł na GEM (Graphical Environment Manager) firmy Digital Research.
W styczniu 1985 roku, podczas targów CES w Las Vegas, obok 8-bitowych komputerów Atari linii XE, znalazły się dwa modele komputerów 16-bitowych – Atari 130ST (128 kB RAM) i Atari 520ST (512 kB RAM). Prezentacja ich była ogromnym zaskoczeniem dla branży. Atari ogłosił ceny, model 130ST wyceniono na 400 USD (Atari 65XE kosztowało 120 USD), natomiast model 520ST na 600 USD. Nową stylistykę z ST zastosowano także do komputerów rodziny XE. Amiga zadebiutowała 6 miesięcy później.
Mimo sukcesu firmowa kasa świeciła pustkami. Projekt Atari ST oraz wdrożenie do produkcji modelów XE pochłonęły sporo pieniędzy Jacka Tramiela. Sam projekt Atari ST kosztował blisko 30 mln USD. Jednak komputer bardzo szybko stał się popularną maszyną domową, służącą do domowej rozrywki. Co więcej zastosowanie znalazł też w poważnych zadaniach w tym poligrafii (głównie dzięki wysokiej rozdzielczości monitora SM124), czy też muzyce. Komputerów z rodziny ST używał Mike Olfield, Jean Michel Jarre, Madonna, Eurythmics, Fatboy Slim, Czesław Niemen i wiele innych gwiazd. Sprzedaż Atari ST bardzo szybko rosła i w połączeniu ze sprzedażą Atari XE uratowała firmę przed rychłym upadkiem. Mimo to firma generowała ciągle straty i musiała dokonać redukcji zatrudnienia, a pozostałym pracownikom obniżyć pensje o 20%. Współpraca Atari z dostawcami i dystrybutorami elektroniki nie układała się dobrze. Natomiast współpraca z developerami była idealna. Spowodowało to wysyp programów dla Atari ST, deklasując tym samym konkurentów i przysparzając nowych klientów firmie.
Reakcja Atari na komputer Amiga 1000 była spokojna, dzięki popularność Atari oraz szybkiemu rozwojowi oprogramowania. Mimo to, inżynierowie Atari przeanalizowali Amigę 1000 i stwierdzili, że radzi sobie ona lepiej z przetwarzaniem grafiki dzięki układowi Blitter, który wspomagał układ graficzny i procesor komputera w operacjach przenoszenia danych. W styczniu 1987 roku, podczas targów CES Las Vegas, Atari zaprezentowało swoje nowe dziecko, mające stanowić konkurencję dla desktopowej Amigi 1000 – Atari Mega ST. Posiadał on już własny Blitter, 2MB lub 4MB pamięci RAM, umieszczony był w stylowej obudowie desktop, oraz posiadał zewnętrzną klawiaturę. Do zestawu można było dołączyć zewnętrzny dysk twardy, oraz drukarkę laserową. Atari ST było u szczytu swojej popularności.
Rok 1989 to kolejne wielkie wydarzenie w historii Atari – premiera miała pierwsza konsola przenośna Atari Lynx. Zastosowano w nim rozwiązania technologiczne pod wieloma względami przewyższające niż te zastosowane, w najbardziej popularnym wówczas GameBoyu. Niestety rynek odpowiedział znikomym zainteresowaniem. Oficjalnie sprzedano nie więcej niż pół miliona sztuk Atari Lynx. Rozczarowane Atari pozwało Nintendo za praktyki monopolistyczne, ale ostatecznie w 1992 roku amerykański sąd oddalił powództwo.
Kolejną wielką klapą była konsola Atari Jaguar, która jako urządzenie 64-bitowe, miała powalczyć z takimi markami jak SEGA i Nintendo. Konsola jednak ukazała się bez wsparcia ze strony producentów gier i choć recenzje okazały się pozytywne, Atari Jaguar sprzedał się w liczbie zaledwie 250 000 egzemplarzy.

Początek końca

atari_falcon

W 1990 roku okazało się, że zarząd nie ma pomysłu na przyszłość i obecną wtedy dynamiką zmian na rynku komputerowym. Komputer Atari ST był już maszyną przestarzałą. Co więcej, wypuszczona w 1987 roku Amiga 500, królowała na rynku. Z kolei modele ST, choć atrakcyjne pod względem ceny, nie mogły konkurować z taniejącymi i coraz lepszymi klonami PC, a zwłaszcza z ich bogatą i różnorodną bazą oprogramowania. Atari decyduje się na premierę w 1990 roku modelu Atari TT. Zbudowany został w oparciu o procesor Motorola 68030, poprawiono parametry graficzne, ulepszono dźwięk i dodano łatwą możliwością rozbudowy pamięci RAM. Mimo atrakcyjnej ceny, nie mogła ona przykryć wad konstrukcji i rynki profesjonalne powoli zaczynały się odwracać od Atari w stronę Apple. Atari rozpoczęło szybko przygotowywać premierę nowego, bardziej zaawansowanego technologicznie, modelu komputera. Został on prawdziwą legendą a mowa o Atari Falcon. Wraz z tymi pracami w ofercie Atari pojawiają się klony PC, które nie były w stanie konkurować z azjatyckimi odpowiednikami. Była to tylko strata pieniędzy.
W maju 1992 roku Atari rozpoczyna produkcję Falcon 030, który określany był przez producenta, jako pierwszy komputer do tworzenia multimediów. Prasa zaczęła pisać pochlebne recenzje, developerzy rozpoczęli przygotowania do prac nad nowym oprogramowaniem, a użytkownicy przygotowywali się na zakup komputera. W między czasie Atari zmieniło swoją politykę marketingową, przerzucając działania reklamowe na partnerów dystrybucyjnych. Wynikało to z niewielkich zasobów finansowych firmy. Decyzja ta miała kluczowe znaczenie dla słabego marketingu Falcona. Kolejnym problemem była znikoma dostępność Falconów, gdyż błędy w produkcji zmusiły do wycofania wielkiej partii z rynku. Wykorzystała to skrupulatnie firma Commodore przy premierze maszyn Amiga 1200 i Amiga 600. Atari popada w coraz większe problemy finansowe, co powoduje wstrzymanie produkcji niektórych modeli Falcona. Choć producenci oprogramowania zaczynają sprzedawać pierwsze gry i programy użytkowe, kupno komputera ciągle jest ograniczone. Zmniejszająca się dostępność komputerów zaczyna też wynikać z problemów z dostawcami podzespołów, którzy przestają traktować Atari poważnie.
W maju 1993 roku rozpoczyna się agonia firmy. Atari zamyka niektóre przedstawicielstwa firmy. Amerykańscy dystrybutorzy tracą zainteresowanie produktami firmy, tym bardziej, że rozpoczyna się bum komputerowy na klony PC, które zaczynają nadrabiać stratę w zakresie multimediów. Mimo tego, Atari zapowiedziało, iż w 1994 roku odbędzie się premiera Atari Falcon 040. Projekt został ukończony i przygotowany

Życie po śmierci

W 1996 roku Atari Corp. wygrało jedną ze spraw sądowych i to było w zasadzie główne źródło przychodu firmy w tamtym okresie. Spektakularne klęski sprawiły, że w interes przestał wierzyć Tramiel i jego najbliżsi współpracownicy. Decyzję o poszukiwaniu kupca podjęto nagle i równie nagle pojawił się on w postaci amerykańskiej firmy JT Storage, zajmującej się produkcją twardych dysków. Przejęcie miało charakter fuzji obu firm ale w ciągu kilku miesięcy od niej pozbyto się większości pracowników, a majątek poddano likwidacji. W 1998 roku postanowiono wycisnąć ostatnie soki z Atari i JT, za kwotę 5 milionów dolarów, sprzedało markę Atari firmie Hasbro. W grudniu 2000 roku Hasbro przejęło Infogrames i połączyło obie firmy. We wrześniu 2001 roku Infogrames zapowiedziało, że planuje odkryć markę Atari na nowo i jak na firmę zajmującą się grami komputerowymi przystało, zapowiedziało dwie nowe produkcje od… Atari: Splashdown oraz MX Rider. W 2003 roku europejski oddział Infogrames przemianowano na Atari Europe, amerykański na Atari Inc., a Hasbro Interactive na Atari Interactive. 21 stycznia 2013 roku Atari, rozumiane jako zrzeszenie jego amerykańskich spółek Atari, rozpoczyna procedurę bankructwa w ramach Chapter 11. Bankructwo naprawcze ma w tym wypadku prowadzić do uwolnienia się od mocno zadłużonego, europejskiego oddziału firmy. Atari liczy na to, że w ramach procedury zostanie wykupione, zaś pod nowym właścicielem firma zajęłaby się produkowaniem gier na urządzenia mobilne.
17.07.2017 Atari zaprezentowało nową konsolę – Ataribox – na której docelowo mają działać starsze, wydane na konsole Atari gry oraz nowe powstałe. Konsola ma być oparta na Linuxie, żeby dać użytkownikom dostęp do gier innych producentów. Oprócz tego podstawę mają stanowić podzespoły Advanced Micro Devices oraz Radeon. Premiera odbyła się wiosną 2018 a nowa konsola nosi nazwę Atari VCS. Co będzie dalej przyszłość pokarze.